Geef je mening

Als redacteur ben ik getuige van de totstandkoming van een boek. Dat vind ik een van de mooiste aspecten van mijn werk. En wanneer ook de samenwerking goed verloopt, ben ik een tevreden mens! En een tevreden ondernemer.

Mijn werk bestaat voor een groot deel uit het geven van commentaar, suggesties, wijzigingen en adviezen op een manuscript. Uiteraard onderbouw ik mijn professionele mening met voorbeelden en argumenten, maar het blijft een mening. Waar de schrijver het verhaal vooral vanuit zijn of haar perspectief ziet, neem ik het perspectief van de lezer in. En de lezer is subjectief.

Daarom vind ik het zo fijn dat ik vaak van schrijvers voor wie ik heb gewerkt, te horen krijg dat ze zich helemaal kunnen vinden in mijn opmerkingen. Dat ze zelf ook al het gevoel hadden dat hun verhaal ergens rammelde, maar er niet precies de vinger op konden leggen waar dat nou aan lag. En dat ik niet alleen precies de zere plekken wist te vinden, maar ook aangaf hoe deze kunnen worden geheeld. Zo weet ik ook dat ik op de goede weg ben!

Jullie kunnen mij ook beoordelen! Op Facebook kun je een review achterlaten: https://www.facebook.com/elibrotekstenredactie?sk=reviews. En op mijn website vind je onder ‘Over mij’ (even naar onder scrollen) testimonials van tevreden klanten. Graag voeg ik ook jou testimonial toe! Mail deze naar info.elibro@gmail.com.

 

Een mening onderbouw je met argumenten. Je geeft een reden waarom je iets vindt of doet. Om dit verband aan te geven gebruik je (onder andere) het signaalwoord ‘omdat’.

Wanneer je het verband wilt aangeven tussen een oorzaak en een gevolg, gebruik je eerder ‘doordat’. ‘Omdat’ mag ook, maar ‘doordat’ klinkt objectiever. Je gebruikt ‘doordat’ met name wanneer je wilt benadrukken dat de oorzaak buiten de menselijke wil ligt.
‘Doordat’ mag je niet gebruiken als je een reden aangeeft.

Vergelijk de volgende voorbeeldzinnen:

1. Doordat het regent, zijn de straten nat.
2. Omdat het regent, zijn de straten nat.

3. Omdat het regent, gaat Mira met de auto naar mijn werk.
4. Doordat het regent, gaat Mira met de auto naar mijn werk.

Zin 1 benadrukt het logische verband tussen de natte straat en de regen. Zin 2 is een informelere zin en zal in spreektaal eerder voorkomen.
Zin 3 geeft een drijfveer of beweegreden weer om met de auto naar het werk te gaan. Dan kun je niet het woord ‘daardoor’ gebruiken, zoals in zin 4. Het komt niet door de regen dat Mira met de auto naar het werk gaat, nee, het is haar keuze om de auto te pakken, omdat ze niet nat wil worden!

Over leren & lesgeven

Als ik later groot ben… dan wil ik schrijver worden. Of juf. Of verpleegster. Daar droomde ik van als kind.

Een fotootje uit de oude doos.

Nu ben ik redacteur, tekstschrijver en docent. Naast Elibro Tekst & Redactie geef ik namelijk Nederlands op het mbo aan de afdeling Zorg. Een interessante combinatie.

Vroeger verkleedde ik me vaak als ‘zuster’.

In beide gevallen help ik taal te verbeteren. Ik zorg dat de boodschap overkomt. We hebben allemaal de neiging dicht bij onszelf te blijven en vanuit onszelf te communiceren. Simpelweg omdat we het perspectief van de ander niet zien. Goede, duidelijke communicatie kan ervoor zorgen dat we allebei begrijpen wat we bedoelen. Daarom help ik leerlingen om hun Nederlands zo foutloos mogelijk te schrijven, hun meningen duidelijk te verkondigen en een boodschap goed te interpreteren.

En ik help schrijvers om ervoor te zorgen dat hun verhaal op zichzelf kan staan en goed aankomt bij de lezer. Net als communicatie ligt een eerste versie van een verhaal vaak dicht bij de schrijver. Hij bekijkt het vanuit zijn referentiekader. Als redacteur bekijk ik het verhaal met een frisse blik. Ik neem het perspectief in van de lezer en de schrijver, en probeer hier een brug tussen te vinden.

Geslaagd!
Afgelopen woensdag heb ik mijn pedagogisch-didactisch getuigschrift behaald: nu mag ik officieel lesgeven op alle roc’s in Nederland.

De uitreiking van het certificaat.

Tijdens de cursus leerde ik dat ik de leerlingen vooral actief bezig moest laten zijn met de lesstof. Voorkennis activeren, variërende oefeningen bedenken. Zo ben ik ineens weer op een heel andere manier met taal bezig. Het brengt me terug naar de basis. Ik ken de regeltjes wel, maar waarom is het ‘hij is groter dan ik’ en niet ‘hij is groter dan mij’?

Hierdoor heb ik gemerkt dat simpele adviezen er vaak voor kunnen zorgen dat leerlingen, maar ook mensen in mijn omgeving, de taal in één keer een stuk beter snappen. Dit wil ik ook gebruiken voor mijn blog. Om de week zal ik een korte stijl-, spelling- of taaltip geven waar iedereen wat aan kan hebben!

#Taaltip
Als je je afvraagt of het ‘groter dan ik’ of ‘groter dan mij’ moet zijn, maak je de zin langer. Dan wordt het: ‘Hij is groter dan ik ben.’ En niet: ‘Hij is groter dan mij is’, of iets dergelijks.

Om het iets ingewikkelder te maken: soms kan een zin in betekenis verschillen als je deze regel niet goed hanteert. Vergelijk de volgende zinnen:

1.  Joep vindt Caren leuker dan jou.
2. Joep vindt Caren leuker dan jij.

Zin 1 gebruik je als je bedoelt dat Joep Caren leuker vindt dat dat hij jou leuk vindt.
En zin 2 als je bedoelt dat Joep Caren leuker vindt dan dat jij Caren leuk vindt.

Onthoud in elk geval dat je de zin langer kunt maken. Zorg dat deze zin klopt, en je schrijft de verkorte versie ook goed!

De hele klas is geslaagd!

 

De do’s & don’ts voor het aanleveren van je manuscript bij een uitgeverij

Aan het eind van het jaar worden volop lijstjes gemaakt. Welke boeken heb je gelezen, wat waren de beste romans van 2014? Wat heb jij dit jaar bereikt? Misschien heb je je manuscript wel voltooid en is het gereed om naar een uitgeverij te sturen! Dan komt het volgende lijstje goed van pas: de do’s en don’ts voor het aanleveren van je manuscript bij een uitgeverij.

Do’s:

• Bekijk de uitgeverijen waar je je manuscript naartoe wil sturen. Welke passen goed bij jou en je manuscript? Waar pas jij goed bij?
• Kijk op de website van de uitgeverij naar welke voorwaarden ze stelt voor het insturen van een manuscript. Wil ze het liever per e-mail of per post ontvangen? Wil ze het in een bepaald lettertype en een bepaalde regelafstand ontvangen? Is het meesturen van een synopsis of cv verplicht?
• Over het algemeen geldt: kies een prettig leesbaar lettertype (geen comic sans!), het liefst een schreefletter (dat is een letter die ‘haakjes’ aan de uiteindes van de ‘pootjes’ hebben, zoals Times New Roman).

Schreefloze letter

Schreefletter

• Wees geduldig. Het beeld van de bekende slushpiles – stapels manuscripten waar telkens meer bijkomt en de uitgever eens in de drie maanden met veel moeite tijd voor vrijmaakt om ze te bekijken – bestaat echt.
  Bovendien, hoe langer je moet wachten, des te beter. Uitgevers zien al in enkele minuten of een manuscript iets voor hun fonds is of niet. Als ze denken dat het wellicht wel wat zou kunnen zijn, willen ze er meer van (laten) lezen. En dat kost tijd.

Don’ts:

• Lever altijd een geheel manuscript aan, niet slechts tien pagina’s of één hoofdstuk, of – nog erger – een manuscript zonder laatste hoofdstuk, omdat de schrijver het nog niet heeft voltooid. Tenzij anders aangegeven op de website van de uitgeverij natuurlijk.
• Stuur geen nieuwere versies na, dit is verwarrend en levert onnodig extra werk op voor de uitgeverij. Een uitgeverij neemt zelden een manuscript klakkeloos over. Er zal nog voldoende ruimte zijn voor wijzigingen en nieuwe versies. Dat wil echter niet zeggen dat je taal- en spelfouten zo veel mogelijk moet vermijden!
• Vermijd clichés. Manuscripten die beginnen met regendruppels die over een vensterruit glijden van waarachter de sombere hoofdpersoon doelloos voor zich uit staart, worden gelijk weggelegd.
• Ga niet op de stoel van de uitgever zitten. Vertel hem niet waarom jouw boek zo goed in zijn fonds past en waarom het juist nu zo goed zal verkopen – dat bepaalt de uitgever zelf wel, dat is immers zijn werk.
• Meestal staat in een afwijzing: uw manuscript past niet in ons fonds. Je kunt eventueel vragen om een iets uitgebreidere argumentatie, maar ga niet met de uitgever in discussie en word al helemaal niet boos.
  Een auteur reageerde eens op het bericht dat zijn verhalen niet in het fonds pasten met: ‘Onbegrijpelijk, jullie geven toch ook Tsjechov en Nabokov uit!’
  De uitgever kan allerlei redenen hebben om jouw manuscript niet in zijn fonds op te nemen: het lijkt te veel op een boek dat hij binnenkort wil uitbrengen, de stijl spreekt hem niet aan, het niveau past niet bij de doelgroep enzovoort.
• Zet niet alle uitgevers naar wie je het manuscript e-mailt in de cc!
• Als een uitgever aan de slag gaat met je mansucript, zorg er dan voor dat het niet meer bij anderen ter overweging ligt.

Heb jij je manuscript nog niet voltooid? Maar ben je wel van plan dat in 2015 te doen? Houd dan mijn blog ook in het nieuwe jaar in de gaten. Ik zal volop tips en adviezen geven over onder andere (her)schrijven, publiceren en taalkwesties.

Fijne jaarwisseling & tot ziens in 2015!

Tijdmachine

Wat als je kunt tijdreizen? Dat kan in een verhaal! In mijn gastblog voor Fantasyboeken.org vertel ik welke trucjes je kunt gebruiken.

Mijn ondernemersverhaal: Start & Succes

Vlak voordat ik startte met Elibro Tekst & Redactie, liet ik bijna al mijn zekerheden varen. Na ruim tien jaar eindigde mijn relatie. Ik verloor mijn thuis, mijn schoonfamilie en veel van mijn vrienden. Ik had alleen mezelf om op terug te vallen.

Uiteindelijk moet je het zelf doen, dat is de les die ik hieruit heb getrokken. Niets is zeker in het leven. Wel had ik de steun van mijn ouders. Als het echt mis zou gaan, zouden zij mij financieel een helpende hand kunnen bieden. Maar hier wilde ik liever geen gebruik van maken. Ik wilde het zelf doen.

Ik was inmiddels al zover met Elibro dat zelfs deze omwenteling me niet meer tegen kon houden. Ik verhuisde en droeg alle financiële lasten zelf. Gelukkig vond ik snel een tijdelijke baan als docent Nederlands aan het ROC. Dit gaf iets meer zekerheid. Op 1 augustus 2013 startte ik met Elibro Tekst & Redactie.

De eerste klanten volgden gestaag. Oktober en november waren drukke maanden.In december en januari bleef het rustig. En met die rust kwam de twijfel: wat als het nou niet zou lukken? In januari liepen mijn WW en de startersperiode bij het UWV af, en ik wist niet hoelang ik nog als invalkracht bij het ROC nodig zou zijn.

Doordat ik minder opdrachten had, had ik wel meer tijd om aan marketing en acquisitie te besteden. En dat loonde: februari tot en met oktober waren drukke, volle maanden. Op 1 november 2014 verstuurde ik mijn vijftigste factuur!

Ik vind het werken aan Elibro zo leuk, dat ik er veel mee bezig ben. Als je werk je passie is, dan doe je dat met liefde. Ik bepaal nu mijn eigen tijd en dat biedt veel vrijheid. Ik creëer mijn eigen werk en bepaal zelf de mogelijkheden.

Toch heb ik ook nog veel te overwinnen. Ik wil van Elibro Tekst & Redactie mijn core business maken. Nu ben ik veel tijd kwijt aan lesgeven op het ROC en de cursus die ik hiervoor volg. Ik wil meer doen aan marketing en acquisitie. Daarnaast moet ik mezelf echt als ondernemer gaan zien en meer ondernemerschap ontwikkelen. Ik doe geen freelance werkzaamheden, maar heb een bedrijf.

Wat zou jij over jezelf vertellen in slechts 250 woorden? Wil jij jouw ondernemersverhaal vertellen? Laat hieronder een reactie achter!

Of wil je met me samenwerken of me inhuren? Stuur dan een mailtje naar info.elibro@gmail.com.

Mijn ondernemersverhaal: Zekerheden en risico’s

Na vijf jaar met veel plezier bij Uitgeverij Wereldbibliotheek te hebben gewerkt, werd ik in 2013 ontslagen. En nu? Ik nam de tijd om te bedenken wat ik écht wilde. Voor mezelf beginnen? Freelancen leek me een onzeker bestaan. Maar hoeveel zekerheid geeft een vaste baan tegenwoordig?

Het beeld dat ik vroeger van een eigen baas had, was dat deze nooit echt vrij is. Een eigen baas neemt zijn werk mee naar huis en is er nooit klaar mee. Maar als werknemer had ik ook veel sores mee naar huis genomen, alleen kon ik er in die positie weinig aan veranderen. Ik had weinig invloed op het management en het beleid. Als werknemer ben je in hoge mate afhankelijk van de ideeën van anderen.

Energie

Toch begon ik in eerste instantie actief te solliciteren. Bij elke sollicitatie verdiepte ik me in de vacature, het bedrijf en mijn talenten, ervaring, sterke en zwakke kanten. Dit kostte veel energie, helemaal aangezien ik telkens nul op rekest kreeg.

Ondertussen bouwde ik aan mijn eigen website. Dit begon gewoon ter vermaak: wat als ik een eigen bedrijf zou beginnen, hoe zou mijn website er dan uitzien? Ik merkte dat ik hier veel meer energie van kreeg dan van het oeverloos solliciteren. Waarom zou ik wachten tot een werkgever iets in mij zou zien? Waarom niet uitgaan van mijn eigen kracht?

De homepage van Elibro Tekst & Redactie, de website die ik zelf heb gemaakt met behulp van wix.com.

Voorbereiding

Dit idee begon steeds meer vorm te krijgen. Ik liet me informeren bij het UWV. Er waren nieuwe mogelijkheden om een bedrijf te starten vanuit een uitkering. Eerst kreeg je zes weken de tijd om onderzoek te doen en je ondernemersplan te schrijven. Daarna behield je zes maanden een klein gedeelte van je uitkering.

Ik had recht op elf maanden WW-uitkering. Daarna zou ik in de bijstand terechtkomen en elke baan moeten aanpakken die op mijn pad kwam. Dus waarom zou ik nu de kans niet grijpen om voor mezelf te beginnen, als ik anders over een aantal maanden toch in de bijstand terecht zou komen of een baan zou hebben waar ik niet gelukkig mee was? Zo groot was het risico niet meer.

Ik heb de tijd genomen om marktonderzoek te doen en een uitgebreid ondernemersplan te schrijven. Dat raad ik elke ondernemer aan. Niet alleen om het financiële plaatje in beeld te krijgen, maar ook om je passie duidelijk te omschrijven. Maak expliciet wat jij de klant biedt en hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. Begrens je doelgroep. Zorg voor een duidelijke boodschap en een duidelijk product.

Alle zekerheden overboord

Terwijl ik bezig was met alle voorbereidingen, liet ik bijna al mijn zekerheden varen. Mijn vriend en ik besloten onze relatie na ruim tien jaar te beëindigen. Nu had ik alleen mezelf om op terug te vallen…

Mijn ondernemersverhaal: Hoe word je redacteur?

Enige tijd geleden heb ik een bundel interviews met (zelfstandig) ondernemers gecorrigeerd. Het is een boek geworden vol inspirerende succesverhalen. Maar dat succes is hun niet komen aanwaaien. Het ging gepaard met vallen en opstaan.

Dit boek inspireerde mij om terug te kijken naar het afgelopen anderhalf jaar. Mijn eerste ondernemersjaar heb ik achter de rug. Wat is mijn ondernemersverhaal?

Mijn verhaal vertel ik in drie delen. Vandaag het eerste deel, dat antwoord geeft op een vraag die mij vaak wordt gesteld: Hoe word je redacteur?

Doen

Als kind kon ik makkelijk leren. Ik was slim en legde daarom de lat erg hoog voor mezelf. Tegen falen kon ik niet. Als ik ergens niet goed in was, stopte ik er liever mee. Ik was onzeker, bang dat ik niet aan de hoge verwachtingen kon voldoen die ik had van mezelf. ‘Straks komen ze erachter dat ik niets kan, dat ik niets waard ben,’ dacht ik, misschien omdat ik nooit heel erg mijn best voor iets hoefde te doen.

Ik doorliep het vwo gemakkelijk en daarna lag een scala aan opleidingsmogelijkheden open. Psychologie, communicatiewetenschappen, politicologie. Ik heb van alles overwogen. Wilde ik de culturele sector in of toch een kant kiezen waar meer geld te verdienen was? Uiteindelijk ben ik bij mezelf nagegaan waar mijn hart lag. En dat was lezen, schrijven en taal. Ik koos voor de studie Nederlandse taal en cultuur.

Afgestudeerd in 2007. Oef, dat is lang geleden!

Na mijn bachelor wilde ik een master volgen. Ik kon het onderwijs in, maar daar vond ik mezelf met 21 jaar nog te jong voor. Taalwetenschappelijk onderzoek vond ik interessant, maar wat kon ik daar uiteindelijk mee? Welk nut heeft het als je de verschillen tussen de- en het-woorden in kaart hebt gebracht? Ik wilde graag iets doen.

Zo kwam ik terecht bij de master Redacteur/editor. Deze studie zou me middels actieve werkcolleges en masterclasses opleiden tot redacteur bij een uitgeverij. Inclusief een stage van een halfjaar, die ik bij Uitgeverij Wereldbibliotheek volgde. Tijdens deze studie heb ik me echt ten volle ingezet. Dit was wat ik wilde! En het resultaat was ernaar: ik studeerde cum laude af en werd een jaar later door Uitgeverij Wereldbibliotheek in dienst genomen.

Ontplooiing

Bij Wereldbibliotheek was ik als uitgeefassistent de spin in het web. Vrijwel alle facetten van het bedrijf heb ik leren kennen. Samen met mijn collega’s heb ik onder andere de imprint WBfantasy opgezet, een fonds met fantasyboeken vanuit de hele wereld. Ik was betrokken bij het opzetten van de website en bedacht zelf een succesvolle socialmediastrategie.

Homepage ‘Alice in Stoomland’, een titel van WBfantasy

Uiteindelijk heb ik vijf jaar bij Wereldbibliotheek gewerkt. Maar het liep niet goed in de boekenbusiness. De uitgeverij moest snijden in het personeelsbestand; samen met twee collega’s werd ik begin 2013 ontslagen. Het was een zware dobber, maar voor mijn ontwikkeling was het goed; ik kon me nu breder ontplooien.

Ik nam de tijd om te bedenken wat ik nu écht wilde. Voor mezelf beginnen?

Dat lees je volgende week!

Gastblog Jasper Polane: de crowdfunding van ‘Lege steden’

Deze maand kwam de fantasy thriller Lege steden van Jasper Polane uit. Met veel plezier heb ik dit boek geredigeerd. De uitgave ervan is door middel van crowdfunding mogelijk gemaakt.

Ik vroeg me af hoe Jasper dat voor elkaar heeft gekregen en ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Daarom kunnen jullie hieronder over Jaspers ervaringen lezen in zijn gastblog.

 

 

Crowdfunding: mijn “ooit eens”-plan

Het idee van crowdfunding is dat veel donateurs ieder een klein bedrag inleggen, zodat alle donaties bij elkaar een groter bedrag bijeen brengen. Om de crowdfunding te laten slagen moest ik € 5200,- aan donaties ophalen. Een flink bedrag! Ik schatte ongeveer 200 donateurs nodig te hebben om mijn einddoel te bereiken. (Ik redde het uiteindelijk met 133 donateurs.)

Het begin

Ik was al enige tijd aan het proberen om mijn fantasy thriller Lege steden uitgegeven te krijgen. Ik had het manuscript in 2008-2009 geschreven en had er daarna meer dan een jaar aan herschreven totdat het volgens mij geschikt was voor een uitgever.

Het lukte echter me niet om een uitgeverij te vinden. Naarmate het langer duurde begon ik het steeds vervelender te vinden. Vooral ook omdat ik ondertussen gewoon doorging met schrijven en twee vervolgen schreef. Boeken die het levenslicht nooit zouden zien als deel 1 niet uitgegeven werd. Het leek erop dat ik dat zelf zou moeten doen.

In de kringen die ik bezoek op Google+ komen geregeld crowdfundingprojecten voorbij. Daardoor kreeg ik al snel het idee om de uitgave van mijn boek met crowdfunding te financieren. Ik hield dit idee een tijd lang in mijn achterhoofd als een plan dat ik “ooit eens zou uitvoeren”. Je kent dat soort plannen wel.

Waanzinnige plan

Dat bleef zo totdat ik in maart van dit jaar het boek Waanzinnige plannen van Marcel van Driel las. Dit boek gaat erover hoe je zulke “ooit eens”-plannen uit kunt voeren. Marcel weet de lezer met opdrachten meteen ertoe aan te zetten met zijn of haar waanzinnige plan te beginnen. Voordat ik het wist was ik begonnen een begroting te maken en had ik mijn crowdfundingproject bij Voordekunst opgegeven.

In mei ging mijn project van start. Ik benaderde mensen via e-mail, zette dagelijks berichten op Facebook, en twitterde elke dag meerdere keren. Ik haalde de eerste dag meteen 20% van het streefbedrag en daar kwam elke dag een aantal procenten bij. Alles liep voorspoedig!

Muurvast

Het Lege steden project bereikte vrij gemakkelijk 52%. maar stond toen helemaal stil. Het stond muurvast. Nou is het bekend dat de tweede helft van het bedrag in een crowdfundingproject moeilijker bijeen te krijgen is dan de eerste helft, maar ik had er niet op gerekend dat het helemáál stopte. Een week lang kwam er geen enkele donateur bij en bleef de teller op 52% staan.

Hij kwam daar pas vanaf toen ik zelf een bedrag stortte om de boel op gang te krijgen. Dat werkte. Blijkbaar doneren mensen liever aan een project dat op 61% staat, dan op een die op 52% staat.

Evenementen

De meeste donateurs die ik binnenhaalde waren familieleden, vrienden, of kennissen. Maar om het eindbedrag te halen had ik niet genoeg aan de mensen in mijn eigen netwerk: ik moest op een of andere manier ook buiten mijn netwerk donateurs trekken.

Donateurs buiten je netwerk bereiken is heel moeilijk. Berichten op internet plaatsen is niet genoeg. De beste manier om mensen buiten je kring te vinden is door mee te doen aan evenementen, of ze zelf te organiseren. Zo heb ik op een boekenmarkt in Leiden gestaan en ben ik geïnterviewd voor de radio.

Twee evenementen waren bijzonder:

In Nieuwe Energie Leiden organiseerde ik samen met het Unit-2-collectief De Lege Steden Experience: een bijzondere mengeling van theater, tentoonstelling en spookhuis. Bezoekers werden ondervraagd door leden van de inquisitie en moesten een aantal tests uitvoeren. Deze middag was zeer geslaagd en erg leuk om te doen. Het leverde iets minder donateurs op dan ik had gehoopt, maar het bracht me wel onder de aandacht van de bedrijven in Nieuwe Energie, waaronder de grootste krant van Leiden en omstreken.

Foto gemaakt tijdens de Lege Steden Experience

Ook leuk was de Word Sprint. In het laatste weekend van de crowdfunding schreef schrijfgroep de G.H.O.S.T.Writers gedurende vier uur zo veel mogelijk woorden. Mensen konden de leden sponsoren voor het aantal woorden dat werd geschreven (bijvoorbeeld een halve cent per woord). Ik had met de bibliotheek in Leiden geregeld dat we daar konden zitten en dat maakte de middag zeer speciaal.

Gehaald

En toen opeens, vier dagen voor de deadline, sprong de teller op 100%. Ik had het gehaald! Een onwerkelijk gevoel: ik was twee maanden met niets anders bezig geweest dan dit project. Nu opeens was het streefbedrag gehaald en kon mijn boek écht uitgegeven gaan worden.

Behalve hard werken waren deze maanden ook leuk en spannend! Niks geeft zoveel voldoening als een project na twee maanden succesvol te kunnen afsluiten. Of ik nog eens een crowdfunding zou doen weet ik niet, maar ik ben blij het een keer meegemaakt te hebben. Het heeft veel energie gekost, maar dat was het meer dan waard. (Als ik het eindbedrag niet had gehaald had ik daar waarschijnlijk heel anders over gedacht, natuurlijk.)

En het avontuur gaat door! Omdat ik het bedrag heb gehaald kon ik mijn eigen uitgeverij, Quasis, beginnen en Lege steden uitgeven. Eindelijk!

 

Lege steden is overal te koop. Bestel hem nu bij bol.com: http://www.bol.com/nl/p/lege-steden/9200000032306369/

Wil je op de hoogte blijven van het laatste nieuws? Volg ons dan op Facebook: http://www.legesteden.nl.

Lees het eerste hoofdstuk op Quasis: http://quasis.nl/?p=42

Over de auteur

Jasper Polane (40) is regisseur en schrijver. Zijn bekendste werk is de tekenfilmserie Dip & Dap, waar ook een aantal kinderboekjes van zijn verschenen (Just Publishing). Lege steden is zijn eerste boek voor volwassenen. Hij is in Leiden geboren en woont nu met zijn gezin in Leiderdorp.

Kruiwagen

Je manuscript is af. Maar dat is nog maar het halve werk…

Je kunt je manuscript opsturen naar een uitgever. Meestal stuur je dan ook een begeleidende brief mee. Wat moet er in zo’n brief staan? En wat juist niet?

Dit lees je in mijn nieuwe gastblog voor Fantasyboeken.org.

 

 

P.S. Meer lezen? Met je manuscript en de begeleidende brief stuur je vaak ook een synopsis toe. Lees hierover in mijn blog over het schrijven van een synopsis.

 

Staat als een huis

Neem de lezer aan de hand en leid hem door je verhaal, geef ik schrijvers vaak als tip. Als schrijver heb je je zo verdiept in het onderwerp, je zit er helemaal ‘in’, waardoor iemand van buiten, zoals de lezer, maar moeilijk toegang krijgt tot jouw domein. Het is lastig om een frisse blik te behouden en ervoor te zorgen dat het verhaal te volgen is voor iemand die nog niets weet over het onderwerp waarover jij schrijft of over de wereld die jij gecreëerd hebt.

In non-fictie wordt meestal geprobeerd om het onderwerp voor de lezer te ontsluiten door plichtmatige inleidingen en introducties, waarin verteld wordt welke onderwerpen in welk hoofdstuk aan de orde zullen komen. Dit kan een stuk origineler.

Zie je verhaal als een huis: een huis waar je de lezer uitnodigt. Jullie komen samen aanlopen en bekijken het gebouw van buitenaf. Jij laat van een afstandje alvast zien hoe het is opgebouwd. ‘Het huis telt drie verdiepingen. Kijk, het is een doorzonwoning en op de eerste verdieping zijn drie slaapkamers.’ Zo vertel je de lezer hoe het boek vanaf een afstand in elkaar zit. Wat is de hoofdvraag? Hoe zijn de verschillende delen opgebouwd en wat valt er nu al op?

Vervolgens komen jullie binnen via de hal, die de verschillende kamers en verdiepingen met elkaar verbindt. Je geeft aan welke kamers (hoofdstukken en deelvragen) er zijn en maakt de onderlinge verbanden duidelijk.

Dan ga je een voor een de kamers binnen. Soms zoom je direct in op een enkel voorwerp in de kamer. Een andere keer blijf je nog even in de deuropening staan om duidelijk te maken hoe dit hoofdstuk ook alweer in verband staat met de hoofdvraag. Stel de lezer af en toe directe vragen, om de tekst levendig te houden.

Voordat je een kamer verlaat, laat je de lezer nog even terugkijken naar het geheel. Dan stap je weer de hal in en zorg je voor een duidelijke overbrugging van het ene hoofdstuk naar het andere.

Houd in gedachten dat je de lezer rondleidt en doe dit spontaan, met plezier, bijna nonchalant. Zo kun je ervoor zorgen dat het niet dwangmatig overkomt.

Uiteindelijk stap je met de lezer weer naar buiten. ‘Kijk: zo ziet het huis er vanbuiten uit! Weet je nog hoe we er in het begin naar keken? En wat vind je ervan nu je weet hoe het vanbinnen in elkaar zit? Nu weet je alles van mijn huis. En ik ben er trots op!’